mporeis_kai_xeirotera.txt

(a) Όσοι δρόμοι πατάω,
με ρωτάνε πού πάω,
μ'ανακρ(C)ίνουν, ποιος είμαι, 
τι αγαπ(d)άω και τι προσπερν(a)ώ 
(3E)το όνομα σου να (C)πω,
δεν τολμ(d)άω. 

Ίσως (a)νόημα δεν έχει, 
μα εγώ επιμένω, 
να σε ψ(C)άχνω, να σπέρνω 
στη μερι(d)ά που κοιμόσουν ευχ(a)ές, 
(3E)να ανθίσει το χτ(C)ες
πάνω γ(d)έρνω. 

(5e)Όλα λες (3E)περνάνε, 
(C)μα τα κομμ(d)άτια μας μετρ(5e)άμε.
Τι χάνεις, τι βρ(3E)ίσκεις (C)και τι σου πουλ(a)άνε.. 
(5e)Στα ζάρια, (3E)μακριά μου, 
(C)έπαιξες (d)και την αγκαλι(a)ά μου· 
τι λάθος (3E) είσαι (F)το ελάττωμ(E)α μου.

(3e)Δεν ξ(3E)εχν(F)άω, 
κι ας πονάω όταν θυμ(5a)άμαι. 
Το ψέμα σου (E)να ‘μαι,
δεν ξέρω πώς μπ(5e)όρεσα.

(3E)Κι έχω αφ(F)ήσει μισό το κορμ(5a)ί μου, 
για σένα ψυχ(E)ή μου
εγώ δε σε πρ(5e)όδωσα.

(3E)Δεν ξεχν(F)άω,
κι ας περνάνε οι μ(5a)ερες
κι οι μήνες σα σφ(E)αίρες
να'ρχόσουν πώς το(5e) ‘θελα.

(3E)Δεν μ’ αγ(F)άπησες,
αλλά δεν πειρ(5a)άζει, 
κανείς δεν αλλ(E)άζει,
μπορείς και χειρ(5e)ότερα(3E)..(F)

Με αν(a)άσες στο τζάμι, 
ζωγραφίζω χειμώνες 
και καρδ(C)ιές τώρα μόνες,
που ήταν κ(d)άποτε Ένα μαζ(a)ί
(3E)τώρα ποιός επιζ(C)εί
στους καν(d)όνες.

Όλα λες περνάνε… ^