large-post.html

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>At iam decimum annum in spelunca iacet.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sit enim idem caecus, debilis.</a> Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Age sane, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Nam ante Aristippus, et ille melius. Sed quamvis comis in amicis tuendis fuerit, tamen, si haec vera sunt-nihil enim affirmo-, non satis acutus fuit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non igitur bene.</a> Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. <strong>Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?</strong> Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Ratio quidem vestra sic cogit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Si longus, levis dictata sunt. <em>Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.</em> Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? <strong>Duo enim genera quae erant, fecit tria.</strong> Quae contraria sunt his, malane? Sed hoc sane concedamus. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nulla erit controversia.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Tamen a proposito, inquam, aberramus. <em>Quae est igitur causa istarum angustiarum?</em> Pollicetur certe. Nihil enim hoc differt. <em>Iam enim adesse poterit.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Efficiens dici potest.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quo tandem modo? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. <em>Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?</em> Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Memini me adesse P. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Cur post Tarentum ad Archytam? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quis negat? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; <em>Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.</em> Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.</a> <strong>At coluit ipse amicitias.</strong> Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid de Pythagora?</a> Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Bonum valitudo: miser morbus. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Zenonis est, inquam, hoc Stoici.</a> Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sed tamen intellego quid velit. <em>Sed ad rem redeamus;</em> Ea possunt paria non esse. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Summus dolor plures dies manere non potest? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. <strong>Sed haec omittamus;</strong> Quo modo autem philosophus loquitur? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ille incendat?</a> Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae duo sunt, unum facit.</a> Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes, quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et puerum diligis.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed nimis multa.</a> Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. <em>Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?</em> Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Magna laus.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Dici enim nihil potest verius. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; An tu me de L. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quod quidem iam fit etiam in Academia.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ac tamen hic mallet non dolere. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Completur enim et ex eo genere vitae, quod virtute fruitur, et ex iis rebus, quae sunt secundum naturam neque sunt in nostra potestate.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At enim hic etiam dolore.</a> Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? <em>Sed ego in hoc resisto;</em> Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Nescio quo modo praetervolavit oratio. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Memini vero, inquam;</a> Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Omnis enim est natura diligens sui. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Sint ista Graecorum; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At hoc in eo M.</a> <strong>Qui est in parvis malis.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.</strong> Eaedem res maneant alio modo. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Ea possunt paria non esse. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Atqui reperiemus asotos primum ita non religiosos, ut edint de patella, deinde ita mortem non timentes, ut illud in ore habeant ex Hymnide: Mihi sex menses satis sunt vitae, septimum Orco spondeo.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Quorum altera prosunt, nocent altera.</strong> Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur deinde Metrodori liberos commendas?</a> Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Pauca mutat vel plura sane;</a> Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Velut ego nunc moveor. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.</a> Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nam quid possumus facere melius?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.</a> <strong>Sit sane ista voluptas.</strong> Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. <strong>Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;</strong> Tu quidem reddes; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?</a> <em>Falli igitur possumus.</em> Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.</em> <em>Quid censes in Latino fore?</em> Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; <em>Sit enim idem caecus, debilis.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quare istam quoque aggredere tractatam praesertim et ab aliis et a te ipso saepe, ut tibi deesse non possit oratio.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? <em>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;</em> Primum divisit ineleganter; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? In schola desinis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Proclivi currit oratio. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur post Tarentum ad Archytam?</a> Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.</a> Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. <strong>Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?</strong> Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Polycratem Samium felicem appellabant. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Ubi ut eam caperet aut quando?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?</a> Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nos cum te, M.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur deinde Metrodori liberos commendas?</a> Que Manilium, ab iisque M. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum incolumis acies: misera caecitas.</a> Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Collatio igitur ista te nihil iuvat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Peccata paria. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">An haec ab eo non dicuntur?</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. <strong>Nunc vides, quid faciat.</strong> Mihi enim satis est, ipsis non satis. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.</a> Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? <em>Nihil opus est exemplis hoc facere longius.</em> Sed ad rem redeamus; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae cum dixisset, finem ille.</a> Ut aliquid scire se gaudeant? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Hoc simile tandem est?</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? <strong>Dici enim nihil potest verius.</strong> Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? <strong>Ea possunt paria non esse.</strong> Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quorum altera prosunt, nocent altera. Dat enim intervalla et relaxat. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quare attende, quaeso. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Minime vero, inquit ille, consentit.</a> <strong>Confecta res esset.</strong> Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.</a> Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.</a> <strong>Falli igitur possumus.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Sed haec nihil sane ad rem; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Confecta res esset.</a> Quare conare, quaeso. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. <strong>Sed ego in hoc resisto;</strong> At, si voluptas esset bonum, desideraret. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Beatus sibi videtur esse moriens. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ex quo intellegi debet homini id esse in bonis ultimum, secundum naturam vivere, quod ita interpretemur: vivere ex hominis natura undique perfecta et nihil requirente.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Satis est ad hoc responsum. <em>Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;</em> Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quae cum essent dicta, discessimus. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tria genera bonorum;</a> Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Nam de isto magna dissensio est. <em>Dicimus aliquem hilare vivere;</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Iam enim adesse poterit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nihil opus est exemplis hoc facere longius.</a> Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Quid, quod res alia tota est? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? <em>Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.</em> Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Sed ille, ut dixi, vitiose. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quonam, inquit, modo?</a> Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. <em>Immo videri fortasse.</em> Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">De quibus cupio scire quid sentias.</a> At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Falli igitur possumus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Idemne, quod iucunde?</a> Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Et quod est munus, quod opus sapientiae? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At, si voluptas esset bonum, desideraret.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Ille incendat? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nam de isto magna dissensio est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Verum hoc idem saepe faciamus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed fortuna fortis;</a> Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. <strong>Minime vero istorum quidem, inquit.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Odium autem et invidiam facile vitabis. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. <strong>Ego vero isti, inquam, permitto.</strong> <strong>Comprehensum, quod cognitum non habet?</strong> Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. <em>Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Si longus, levis dictata sunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Suo genere perveniant ad extremum;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Murenam te accusante defenderem. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sit enim idem caecus, debilis.</a> Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si id dicis, vicimus.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures, aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nec enim figura corporis nec ratio excellens ingenii humani significat ad unam hanc rem natum hominem, ut frueretur voluptatibus.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Scrupulum, inquam, abeunti; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? <em>Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Utilitatis causa amicitia est quaesita.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.</a> Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. <strong>Sed haec omittamus;</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae ista amicitia est?</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta officia morientis?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tamen a proposito, inquam, aberramus. Id mihi magnum videtur. Non risu potius quam oratione eiciendum? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tamen a proposito, inquam, aberramus. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. <em>Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.</em> Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. At certe gravius. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At, si voluptas esset bonum, desideraret.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Bestiarum vero nullum iudicium puto. <em>Restatis igitur vos;</em> <em>Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quare ad ea primum, si videtur;</a> Erat enim Polemonis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Disserendi artem nullam habuit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.</a> Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Eam stabilem appellas. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Reguli reiciendam;</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae ista amicitia est?</a> Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Summae mihi videtur inscitiae.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. <em>Quorum sine causa fieri nihil putandum est.</em> Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. <em>Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.</em> Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sin aliud quid voles, postea. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Utilitatis causa amicitia est quaesita.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Tum mihi Piso: Quid ergo? Que Manilium, ab iisque M. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Peccata paria.</a> Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. <strong>Beatum, inquit.</strong> Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quo tandem modo?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque contra est, ac dicitis;</a> Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Hunc vos beatum;</a> Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Quorum sine causa fieri nihil putandum est.</strong> Ego vero isti, inquam, permitto. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.</a> Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Itaque his sapiens semper vacabit. Num quid tale Democritus? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quam ob rem utique idem faciunt, ut si laevam partem neglegerent, dexteram tuerentur, aut ipsius animi, ut fecit Erillus, cognitionem amplexarentur, actionem relinquerent.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Non est igitur summum malum dolor.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?</strong> Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quis Aristidem non mortuum diligit?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ratio quidem vestra sic cogit.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Venit ad extremum;</a> <em>Conferam avum tuum Drusum cum C.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed quot homines, tot sententiae;</a> Sed quod proximum fuit non vidit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? <em>Idem adhuc;</em> Quonam modo? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. <strong>At eum nihili facit;</strong> Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. <strong>Sed haec nihil sane ad rem;</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed nimis multa. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At enim hic etiam dolore.</a> Nihilo magis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sedulo, inquam, faciam.</a> Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut id aliis narrare gestiant? Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Videsne quam sit magna dissensio? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Eadem nunc mea adversum te oratio est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Ad eos igitur converte te, quaeso.</em> <strong>Ut aliquid scire se gaudeant?</strong> Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. <em>Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.</em> Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? <em>Immo alio genere;</em> Pauca mutat vel plura sane; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Equidem, sed audistine modo de Carneade?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bestiarum vero nullum iudicium puto.</a> Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Iam in altera philosophiae parte. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Simus igitur contenti his. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quae cum essent dicta, discessimus.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Res enim concurrent contrariae. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.</a> Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. <strong>Sedulo, inquam, faciam.</strong> Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tanta vis admonitionis inest in locis; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Itaque contra est, ac dicitis; Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quare attende, quaeso.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quid adiuvas? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Negare non possum. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quid iudicant sensus? <strong>Itaque his sapiens semper vacabit.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An potest cupiditas finiri? Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Scisse enim te quis coarguere possit?</a> Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Erat enim Polemonis.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. <strong>An tu me de L.</strong> Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? At iam decimum annum in spelunca iacet. Sed fac ista esse non inportuna; Nam de isto magna dissensio est. Illa tamen simplicia, vestra versuta. An tu me de L. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Easdemne res?</a> Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Peccata paria.</a> Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Admirantes quaeramus ab utroque, quonam modo vitam agere possimus, si nihil interesse nostra putemus, valeamus aegrine simus, vacemus an cruciemur dolore, frigus, famem propulsare possimus necne possimus.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. <strong>Non autem hoc: igitur ne illud quidem.</strong> Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.</a> Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Numquam facies.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Illi enim inter se dissentiunt.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Non autem hoc: igitur ne illud quidem.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? <em>Quod quidem iam fit etiam in Academia.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Satis est ad hoc responsum. Quonam, inquit, modo? Quo tandem modo? <em>Beatus sibi videtur esse moriens.</em> Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Deinde dolorem quem maximum?</a> Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Laboro autem non sine causa; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cave putes quicquam esse verius.</a> Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. <em>Minime vero istorum quidem, inquit.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Si longus, levis.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et utrum conveniat necne natura hominis cum universa.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; <em>Non potes, nisi retexueris illa.</em> Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid vero? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si longus, levis;</a> Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Immo alio genere; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. <strong>Inde igitur, inquit, ordiendum est.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sit sane ista voluptas.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Nemo igitur esse beatus potest. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Beatus sibi videtur esse moriens. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Egone quaeris, inquit, quid sentiam?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed hoc sane concedamus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Minime vero, inquit ille, consentit.</a> Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. <em>Quid ergo hoc loco intellegit honestum?</em> Pauca mutat vel plura sane; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Tria genera bonorum; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Et quod est munus, quod opus sapientiae? <strong>Quod totum contra est.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid ad utilitatem tantae pecuniae? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nos commodius agimus.</a> Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. <strong>Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid, quod res alia tota est?</a> In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Bonum liberi: misera orbitas. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Deprehensus omnem poenam contemnet. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quis negat? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quis Aristidem non mortuum diligit? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quam si explicavisset, non tam haesitaret.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Omnis enim est natura diligens sui. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Satis est ad hoc responsum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.</a> Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Qui est in parvis malis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An potest cupiditas finiri? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. <strong>Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.</strong> Quod vestri non item. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sed haec in pueris;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Tamen a proposito, inquam, aberramus.</strong> Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. <em>Sumenda potius quam expetenda.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;</a> Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Oratio me istius philosophi non offendit; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.</a> Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quibus ego vehementer assentior. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Posuisti etiam dicere alios foedus quoddam inter se facere sapientis, ut, quem ad modum sint in se ipsos animati, eodem modo sint erga amicos;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;</a> Quod cum dixissent, ille contra. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>An tu me de L.</strong> Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; <strong>Paria sunt igitur.</strong> Respondeat totidem verbis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. <em>Simus igitur contenti his.</em> Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; <strong>Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.</strong> Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. <strong>Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.</strong> At eum nihili facit; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Zenonis est, inquam, hoc Stoici.</em> Sint modo partes vitae beatae. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. <em>Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?</em> Nihil opus est exemplis hoc facere longius. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed ad bona praeterita redeamus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid censes in Latino fore?</a> Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Respondeat totidem verbis. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non laboro, inquit, de nomine.</a> Sed quod proximum fuit non vidit. Sed ad bona praeterita redeamus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. <em>Nam de isto magna dissensio est.</em> Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Suo genere perveniant ad extremum; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. <strong>Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.</strong> Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; <em>Quis hoc dicit?</em> At iam decimum annum in spelunca iacet. <strong>Haec quo modo conveniant, non sane intellego.</strong> Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Graccho, eius fere, aequalí?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quid censes in Latino fore? <strong>Paria sunt igitur.</strong> Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Tubulo putas dicere?</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;</a> Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bestiarum vero nullum iudicium puto.</a> Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.</a> Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non est igitur voluptas bonum.</a> Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Cur, nisi quod turpis oratio est? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. <strong>Quis istum dolorem timet?</strong> Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Quid vero? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed ad bona praeterita redeamus. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. <em>Sit sane ista voluptas.</em> Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sed ad bona praeterita redeamus. <em>Sed nimis multa.</em> Sed quid sentiat, non videtis. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. <em>Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed residamus, inquit, si placet.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Memini vero, inquam;</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Sed residamus, inquit, si placet.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si quae forte-possumus.</a> Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Si id dicis, vicimus. <em>Poterat autem inpune;</em> Erit enim mecum, si tecum erit. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. <strong>Inde igitur, inquit, ordiendum est.</strong> Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; <em>Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.</em> Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; <strong>Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?</strong> Sedulo, inquam, faciam. Ita credo. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed tamen intellego quid velit.</a> <strong>Quo igitur, inquit, modo?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quid est enim aliud esse versutum? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Sin aliud quid voles, postea. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Si enim ad populum me vocas, eum.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Nulla erit controversia. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. <strong>Bonum incolumis acies: misera caecitas.</strong> Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quid de Platone aut de Democrito loquar?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Etiam beatissimum?</em> <em>Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.</em> Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Videsne quam sit magna dissensio?</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Verum hoc idem saepe faciamus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.</a> Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.</a> Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Ratio quidem vestra sic cogit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;</a> Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? <strong>Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.</strong> Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tamen a proposito, inquam, aberramus.</a> Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; <strong>Cur, nisi quod turpis oratio est?</strong> Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; <strong>Erat enim res aperta.</strong> Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Atque ut reliqui fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant, sic illi, ut sententiis nostris pro suis uterentur, nomina tamquam rerum notas mutaverunt.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; <em>Idemne, quod iucunde?</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. <strong>Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. <em>Bestiarum vero nullum iudicium puto.</em> Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Respondeat totidem verbis.</a> <em>Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.</em> Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. <em>Sed ad bona praeterita redeamus.</em> De quibus cupio scire quid sentias. Laboro autem non sine causa; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur id non ita fit?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;</a> <strong>At certe gravius.</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nihil illinc huc pervenit.</a> Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Sumenda potius quam expetenda.</strong> Quare conare, quaeso. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Murenam te accusante defenderem.</a> <strong>Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?</strong> Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; <em>At multis malis affectus.</em> Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Laboro autem non sine causa; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quis istum dolorem timet? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Id Sextilius factum negabat. <strong>Audeo dicere, inquit.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quod cum dixissent, ille contra. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. <strong>Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.</strong> Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Certe non potest.</a> Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Urgent tamen et nihil remittunt.</em> Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod equidem non reprehendo; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. <strong>Urgent tamen et nihil remittunt.</strong> At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed residamus, inquit, si placet. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. <em>Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?</em> Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed tamen intellego quid velit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Minime vero istorum quidem, inquit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. <strong>Suo enim quisque studio maxime ducitur.</strong> Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Aliter autem vobis placet.</a> Optime, inquam. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico, praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. <em>Dat enim intervalla et relaxat.</em> Numquam facies. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Bonum liberi: misera orbitas. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Istic sum, inquit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; <em>Optime, inquam.</em> Ita credo. <em>Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.</em> Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Rationis enim perfectio est virtus;</a> Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Id enim natura desiderat.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta officia morientis?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quod idem Peripatetici non tenent, quibus dicendum est, quae et honesta actio sit et sine dolore, eam magis esse expetendam, quam si esset eadem actio cum dolore.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Omnis enim est natura diligens sui.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Praeclare hoc quidem. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nec vero id satis est, neminem esse, qui ipse se oderit, sed illud quoque intellegendum est, neminem esse, qui,quo modo se habeat, nihil sua censeat inte resse.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nunc vides, quid faciat. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.</a> Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ut pulsi recurrant? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.</a> Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Frater et T. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Non laboro, inquit, de nomine.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Tu quidem reddes; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Frater et T. <em>Nam quid possumus facere melius?</em> Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? At multis se probavit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?</a> Eaedem res maneant alio modo. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Negat enim summo bono afferre incrementum diem.</a> Utilitatis causa amicitia est quaesita. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Rationis enim perfectio est virtus;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Itaque his sapiens semper vacabit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid de Platone aut de Democrito loquar? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.</a> Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. <em>Stoici scilicet.</em> Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tamen a proposito, inquam, aberramus.</a> Si longus, levis. <strong>Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;</strong> Recte dicis; <em>Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.</em> In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Omnis enim est natura diligens sui. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.</em> Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quod cum dixissent, ille contra. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?</a> Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Illud non continuo, ut aeque incontentae.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Bonum integritas corporis: misera debilitas. <em>Dici enim nihil potest verius.</em> Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.</a> Ut id aliis narrare gestiant? Negare non possum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? <em>Etiam beatissimum?</em> <em>Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.</em> Sit enim idem caecus, debilis. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Ratio quidem vestra sic cogit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quae contraria sunt his, malane? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Immo videri fortasse.</em> His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quo modo autem philosophus loquitur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Eadem nunc mea adversum te oratio est.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. <em>Sit enim idem caecus, debilis.</em> Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Suo genere perveniant ad extremum;</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; <em>Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;</em> Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Cur iustitia laudatur? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. <em>Ita multa dicunt, quae vix intellegam.</em> Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid adiuvas?</a> Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quod quidem pluris est haud paulo magisque ipsum propter se expetendum quam aut sensus aut corporis ea, quae diximus, quibus tantum praestat mentis excellens perfectio, ut vix cogitari possit quid intersit.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Cognitis autem rerum finibus, cum intellegitur, quid sit et bonorum extremum et malorum, inventa vitae via est conformatioque omnium officiorum, cum quaeritur, quo quodque referatur;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? <em>Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;</em> Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. <strong>Si id dicis, vicimus.</strong> <em>Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Itaque ab his ordiamur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Respondeat totidem verbis. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? <strong>Quid me istud rogas?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Ratio quidem vestra sic cogit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Easdemne res?</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Iam contemni non poteris.</strong> Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. <em>Urgent tamen et nihil remittunt.</em> <em>Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?</em> Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ecce aliud simile dissimile.</a> Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Que Manilium, ab iisque M.</a> Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Quo tandem modo?</em> <em>Cur post Tarentum ad Archytam?</em> Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. <strong>Eadem nunc mea adversum te oratio est.</strong> Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. <em>Haec quo modo conveniant, non sane intellego.</em> Torquatus, is qui consul cum Cn. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quorum altera prosunt, nocent altera.</a> Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quis Aristidem non mortuum diligit?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Urgent tamen et nihil remittunt. <strong>Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.</strong> Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? <em>Cui Tubuli nomen odio non est?</em> Quamquam te quidem video minime esse deterritum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Haeret in salebra.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Facete M.</a> Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; <em>Tollenda est atque extrahenda radicitus.</em> Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ut pulsi recurrant? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? <strong>Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.</strong> Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Perge porro;</a> Ecce aliud simile dissimile. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse praestantius, sin emolumento, summas familiaritates praediorum fructuosorum mercede superari.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae similitudo in genere etiam humano apparet. <em>Disserendi artem nullam habuit.</em> Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Certe non potest. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">An haec ab eo non dicuntur?</a> <em>Summum a vobis bonum voluptas dicitur.</em> Sed haec in pueris; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Restinguet citius, si ardentem acceperit.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non igitur bene.</a> Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Non risu potius quam oratione eiciendum?</strong> Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; <strong>Is es profecto tu.</strong> Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Atqui reperiemus asotos primum ita non religiosos, ut edint de patella, deinde ita mortem non timentes, ut illud in ore habeant ex Hymnide: Mihi sex menses satis sunt vitae, septimum Orco spondeo.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ut pulsi recurrant?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Idemne, quod iucunde?</a> Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Beatus sibi videtur esse moriens. Sed plane dicit quod intellegit. Quo modo autem philosophus loquitur? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Dicimus aliquem hilare vivere;</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ea possunt paria non esse. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Cur deinde Metrodori liberos commendas? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; <em>Cur post Tarentum ad Archytam?</em> At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. At eum nihili facit; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Iam vero animus non esse solum, sed etiam cuiusdam modi debet esse, ut et omnis partis suas habeat incolumis et de virtutibus nulla desit.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hoc tu nunc in illo probas. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed quot homines, tot sententiae; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; <em>Age, inquies, ista parva sunt.</em> <strong>Cur deinde Metrodori liberos commendas?</strong> Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Nemo igitur esse beatus potest. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? <strong>Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;</strong> Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum integritas corporis: misera debilitas.</a> Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Haec dicuntur inconstantissime.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid ad utilitatem tantae pecuniae?</a> Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At certe gravius. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Peccata paria.</a> Ita nemo beato beatior. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">An potest cupiditas finiri?</a> Suo genere perveniant ad extremum; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sed ille, ut dixi, vitiose. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque contra est, ac dicitis;</a> Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Duo enim genera quae erant, fecit tria.</a> Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? <em>Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;</em> Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non est igitur voluptas bonum.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Summum a vobis bonum voluptas dicitur.</a> Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere-quod item est reprehendendum in dolore -, sed quia fere sic afficiuntur omnes, satis argomenti est ab interitu naturam abhorrere;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil praeterea est magnopere dicendum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; <strong>Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.</strong> Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sed hoc sane concedamus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Praeclarae mortes sunt imperatoriae; <em>At certe gravius.</em> Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Confecta res esset.</a> Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Non semper, inquam; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; A mene tu? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quod quidem iam fit etiam in Academia.</a> <strong>At enim hic etiam dolore.</strong> Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? <em>Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. <strong>Comprehensum, quod cognitum non habet?</strong> Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. <em>Invidiosum nomen est, infame, suspectum.</em> Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Comprehensum, quod cognitum non habet?</a> Laboro autem non sine causa; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Verum hoc idem saepe faciamus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non potes, nisi retexueris illa.</a> Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>At iam decimum annum in spelunca iacet.</em> <strong>Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.</strong> Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hic ambiguo ludimur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Maximus dolor, inquit, brevis est. <strong>Quod cum dixissent, ille contra.</strong> Quis Aristidem non mortuum diligit? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Beatus sibi videtur esse moriens.</em> <em>Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.</em> Certe non potest. Sed quae tandem ista ratio est? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?</a> Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. <strong>Tum mihi Piso: Quid ergo?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Et quod est munus, quod opus sapientiae?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid vero?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nemo igitur esse beatus potest. <strong>At multis se probavit.</strong> Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Erat enim Polemonis.</a> <strong>Eadem nunc mea adversum te oratio est.</strong> Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. <em>Nemo igitur esse beatus potest.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? <em>Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.</em> Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At coluit ipse amicitias.</a> Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; At hoc in eo M. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. <strong>Quid sequatur, quid repugnet, vident.</strong> Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ostendit pedes et pectus. <strong>Minime vero, inquit ille, consentit.</strong> <em>Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?</em> <strong>Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.</strong> Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nos commodius agimus.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sumenda potius quam expetenda. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. <strong>Quo modo?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Ratio quidem vestra sic cogit.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ratio quidem vestra sic cogit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. <em>Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.</em> Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. <strong>Cur deinde Metrodori liberos commendas?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare, quae autem contra, m a l a.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Minime vero, inquit ille, consentit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Ita prorsus, inquam;</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;</a> <em>Minime vero, inquit ille, consentit.</em> An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Sive hoc difficile est, tamen nec modus est ullus investigandi veri, nisi inveneris, et quaerendi defatigatio turpis est, cum id, quod quaeritur, sit pulcherrimum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; <strong>Et quidem, inquit, vehementer errat;</strong> Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Hunc vos beatum; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.</a> Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Age, inquies, ista parva sunt. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. <strong>Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.</strong> Immo alio genere; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Mihi enim satis est, ipsis non satis. Bonum liberi: misera orbitas. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Id est enim, de quo quaerimus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Beatus sibi videtur esse moriens.</a> Haec dicuntur inconstantissime. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Negat enim summo bono afferre incrementum diem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>At hoc in eo M.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.</a> Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Haeret in salebra. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Praeteritis, inquit, gaudeo. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Sed ego in hoc resisto; Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. In schola desinis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Si enim ad populum me vocas, eum. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.</a> Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut aliquid scire se gaudeant? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae cum dixisset, finem ille.</a> Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Que Manilium, ab iisque M. Sed hoc sane concedamus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. De quibus cupio scire quid sentias. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? <strong>Cur id non ita fit?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? <em>Neutrum vero, inquit ille.</em> Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Facillimum id quidem est, inquam. Qui est in parvis malis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Igitur ne dolorem quidem.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>An est aliquid, quod te sua sponte delectet?</em> Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tum ille: Ain tandem?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. <strong>Deinde dolorem quem maximum?</strong> Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed ad bona praeterita redeamus. Itaque contra est, ac dicitis; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; <em>Zenonis est, inquam, hoc Stoici.</em> Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. <strong>Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.</strong> Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Esse enim, nisi eris, non potes. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Suo enim quisque studio maxime ducitur.</a> <em>Quare conare, quaeso.</em> Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. <strong>Hunc vos beatum;</strong> <em>Quis istum dolorem timet?</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. <strong>Tubulo putas dicere?</strong> Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Summus dolor plures dies manere non potest? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. <em>Quae cum essent dicta, discessimus.</em> <strong>Ac tamen hic mallet non dolere.</strong> Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. <em>Ea possunt paria non esse.</em> Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;</a> Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Quae contraria sunt his, malane?</em> Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Eam stabilem appellas. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. <strong>A mene tu?</strong> Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. <strong>Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Quae cum dixisset, finem ille. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nos cum te, M.</a> Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Praeclare hoc quidem. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Nihil ad rem! Ne sit sane; <em>Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.</em> <em>Quid iudicant sensus?</em> Age, inquies, ista parva sunt. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Moriatur, inquit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum integritas corporis: misera debilitas.</a> <em>Haec igitur Epicuri non probo, inquam.</em> <strong>Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.</strong> Age sane, inquam. <em>Quamquam te quidem video minime esse deterritum.</em> Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Qui est in parvis malis.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Non est igitur summum malum dolor.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam ista vestra: Si gravis, brevis; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si quae forte-possumus.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Sint modo partes vitae beatae.</strong> Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. <strong>Inde igitur, inquit, ordiendum est.</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Velut ego nunc moveor.</a> Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.</a> Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; <em>Quis istud possit, inquit, negare?</em> <strong>Age, inquies, ista parva sunt.</strong> Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ita, quae mutat, ea corrumpit, quae sequitur sunt tota Democriti, atomi, inane, imagines, quae eidola nominant, quorum incursione non solum videamus, sed etiam cogitemus;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid enim possumus hoc agere divinius? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Memini vero, inquam; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At certe gravius.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Invidiosum nomen est, infame, suspectum.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?</a> Equidem e Cn. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Hic ambiguo ludimur.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; <strong>Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tria genera bonorum; Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Equidem e Cn. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Age, inquies, ista parva sunt.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.</em> Suo genere perveniant ad extremum; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. <em>Rationis enim perfectio est virtus;</em> Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Duo enim genera quae erant, fecit tria. <strong>Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;</strong> Non autem hoc: igitur ne illud quidem. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed fac ista esse non inportuna; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. <strong>Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;</strong> Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? <strong>Eaedem res maneant alio modo.</strong> Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quid ergo? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? <em>Sed hoc sane concedamus.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?</a> Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quorum sine causa fieri nihil putandum est.</a> Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Bonum integritas corporis: misera debilitas. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Efficiens dici potest.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? <em>Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Frater et T.</a> Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quae sequuntur igitur? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. <em>Non potes, nisi retexueris illa.</em> In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Illa tamen simplicia, vestra versuta.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum patria: miserum exilium.</a> Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Hic si Peripateticus fuisset, permansisset, credo, in sententia, qui dolorem malum dicunt esse, de asperitate autem eius fortiter ferenda praecipiunt eadem, quae Stoici.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Equidem etiam curiam nostram-Hostiliam dico, non hanc novam, quae minor mihi esse videtur, posteaquam est maior-solebam intuens Scipionem, Catonem, Laelium, nostrum vero in primis avum cogitare;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. <em>Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.</em> Deprehensus omnem poenam contemnet. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Bestiarum vero nullum iudicium puto.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Haec dicuntur inconstantissime. <strong>Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;</strong> Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Omnia peccata paria dicitis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ut ad minora veniam, mathematici, poëtae, musici, medici denique ex hac tamquam omnium artificum officina profecti sunt.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quo tandem modo?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed plane dicit quod intellegit.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Et quod est munus, quod opus sapientiae?</a> Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. At iam decimum annum in spelunca iacet. At eum nihili facit; <em>Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;</em> Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid, quod res alia tota est? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Itaque his sapiens semper vacabit.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. <strong>Quod cum dixissent, ille contra.</strong> Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Itaque his sapiens semper vacabit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Numquam facies.</strong> Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Verum hoc idem saepe faciamus. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nos cum te, M. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">A mene tu?</a> Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. <em>Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;</em> Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. At enim hic etiam dolore. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ea possunt paria non esse.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Eadem fortitudinis ratio reperietur.</a> Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tamen a proposito, inquam, aberramus.</a> Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quae contraria sunt his, malane? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum incolumis acies: misera caecitas.</a> Urgent tamen et nihil remittunt. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Satis est ad hoc responsum. <strong>Comprehensum, quod cognitum non habet?</strong> Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Haec dicuntur inconstantissime. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Ecce aliud simile dissimile.</strong> Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. <em>Itaque his sapiens semper vacabit.</em> In schola desinis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quo tandem modo?</a> Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Et nemo nimium beatus est; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Verum hoc idem saepe faciamus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Hic nihil fuit, quod quaereremus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sin aliud quid voles, postea. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nihil opus est exemplis hoc facere longius.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Minime vero istorum quidem, inquit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Sin aliud quid voles, postea.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Inquit, dasne adolescenti veniam?</strong> Iam in altera philosophiae parte. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. <strong>Maximus dolor, inquit, brevis est.</strong> Summum a vobis bonum voluptas dicitur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;</strong> <strong>Ut pulsi recurrant?</strong> Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Videsne quam sit magna dissensio? Sed plane dicit quod intellegit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. <em>Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.</em> Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hoc tu nunc in illo probas. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Hunc vos beatum; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nos commodius agimus.</a> Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? <strong>Idemne, quod iucunde?</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Pauca mutat vel plura sane;</a> Graece donan, Latine voluptatem vocant. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. <strong>Non autem hoc: igitur ne illud quidem.</strong> Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Hoc non est positum in nostra actione.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ac tamen hic mallet non dolere. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. <strong>Cur id non ita fit?</strong> Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Equidem e Cn. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Ac tamen hic mallet non dolere. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Sed residamus, inquit, si placet.</em> Nemo igitur esse beatus potest. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quippe: habes enim a rhetoribus; Respondeat totidem verbis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae est igitur causa istarum angustiarum?</a> Tum ille: Ain tandem? Venit ad extremum; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? <strong>Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Invidiosum nomen est, infame, suspectum.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Haec quo modo conveniant, non sane intellego.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Sed tamen intellego quid velit.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Sumenda potius quam expetenda. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid est enim aliud esse versutum? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Iam contemni non poteris.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Venit ad extremum;</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. <strong>Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.</strong> Egone quaeris, inquit, quid sentiam? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Haec dicuntur fortasse ieiunius;</a> Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; <em>An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.</em> Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque his sapiens semper vacabit.</a> Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Cur iustitia laudatur? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Ergo, inquit, tibi Q. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.</a> Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.</a> Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ratio quidem vestra sic cogit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed ad illum redeo.</a> Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? <strong>Quis hoc dicit?</strong> Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. An potest cupiditas finiri? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Est, ut dicis, inquit;</a> Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. <em>Et nemo nimium beatus est;</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Satis est ad hoc responsum. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Pollicetur certe. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Haec quo modo conveniant, non sane intellego.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>At enim sequor utilitatem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Nam quid possumus facere melius? <strong>Suo genere perveniant ad extremum;</strong> Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quippe: habes enim a rhetoribus;</a> Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Haec igitur Epicuri non probo, inquam.</a> Quorum altera prosunt, nocent altera. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Satis est ad hoc responsum.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Peccata paria. Scrupulum, inquam, abeunti; Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. <em>Idemne, quod iucunde?</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum liberi: misera orbitas.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>At enim hic etiam dolore. Graece donan, Latine voluptatem vocant. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Iam in altera philosophiae parte.</a> Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Haec dicuntur inconstantissime.</a> Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>An tu me de L.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? <strong>Nunc agendum est subtilius.</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Optime, inquam.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? <em>Sit sane ista voluptas.</em> Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Itaque contra est, ac dicitis;</strong> Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Dici enim nihil potest verius.</a> Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Tu quidem reddes; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nescio quo modo praetervolavit oratio. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Zenonis est, inquam, hoc Stoici.</a> <strong>Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At iste non dolendi status non vocatur voluptas.</a> Ne discipulum abducam, times. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. <strong>Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?</strong> Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. <strong>Audeo dicere, inquit.</strong> Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. <strong>Id mihi magnum videtur.</strong> A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. <strong>Equidem e Cn.</strong> Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Sed potestne rerum maior esse dissensio?</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. <strong>Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;</strong> Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid censes in Latino fore?</a> Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quonam, inquit, modo?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? <strong>Sed fortuna fortis;</strong> Tubulo putas dicere? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    At vero Epicurus una in domo, et ea quidem angusta, quam magnos quantaque amoris conspiratione consentientis tenuit amicorum greges! quod fit etiam nunc ab Epicureis.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Inde igitur, inquit, ordiendum est. At hoc in eo M. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Minime vero istorum quidem, inquit. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non autem hoc: igitur ne illud quidem.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quibus ego vehementer assentior.</a> An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quae similitudo in genere etiam humano apparet.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Duo enim genera quae erant, fecit tria.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid est igitur, inquit, quod requiras? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;</a> Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Memini vero, inquam;</a> Respondeat totidem verbis. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. <strong>Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.</strong> Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. <em>Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?</em> Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. <em>Eam stabilem appellas.</em> Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Haec dicuntur inconstantissime. Suo genere perveniant ad extremum; <em>Sed ille, ut dixi, vitiose.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid de Platone aut de Democrito loquar? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed haec in pueris;</a> Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Memini vero, inquam;</a> Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Recte dicis;</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed haec in pueris;</a> Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Et quidem, inquit, vehementer errat; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Quis istud, quaeso, nesciebat?</em> Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Suo genere perveniant ad extremum;</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod vestri non item. Rationis enim perfectio est virtus; Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Odium autem et invidiam facile vitabis. Minime vero, inquit ille, consentit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Paria sunt igitur.</a> <strong>Num quid tale Democritus?</strong> Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Itaque contra est, ac dicitis; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quibus expositis facilis est coniectura ea maxime esse expetenda ex nostris, quae plurimum habent dignitatis, ut optimae cuiusque partis, quae per se expetatur, virtus sit expetenda maxime.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Quare conare, quaeso. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.</strong> Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed fortuna fortis;</a> <em>Quae duo sunt, unum facit.</em> Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ita credo.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Peccata paria. Et quidem, inquit, vehementer errat; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Deprehensus omnem poenam contemnet.</a> Haec igitur Epicuri non probo, inquam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur, nisi quod turpis oratio est?</a> Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Beatus sibi videtur esse moriens. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed quot homines, tot sententiae; Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. <strong>Cur id non ita fit?</strong> Quorum altera prosunt, nocent altera. Quippe: habes enim a rhetoribus; Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Restinguet citius, si ardentem acceperit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; <strong>Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;</strong> Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Haeret in salebra. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.</a> Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. <em>Simus igitur contenti his.</em> Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Verum hoc idem saepe faciamus. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At enim hic etiam dolore.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Oratio me istius philosophi non offendit;</a> Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Duo enim genera quae erant, fecit tria. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.</a> Illi enim inter se dissentiunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;</a> Quid iudicant sensus? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Mihi enim satis est, ipsis non satis.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.</a> Nulla erit controversia. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ut pulsi recurrant? Negare non possum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quae est igitur causa istarum angustiarum?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. <em>Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;</em> Eadem nunc mea adversum te oratio est. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sedulo, inquam, faciam.</a> Recte, inquit, intellegis. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quid me istud rogas? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Pauca mutat vel plura sane;</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quis Aristidem non mortuum diligit?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Certe non potest.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Ea possunt paria non esse.</em> Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Si longus, levis; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Itaque his sapiens semper vacabit. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quae contraria sunt his, malane? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Non laboro, inquit, de nomine.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.</em> Si enim ad populum me vocas, eum. Quid de Platone aut de Democrito loquar? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. <em>Laboro autem non sine causa;</em> Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? <em>Est, ut dicis, inquam.</em> Collatio igitur ista te nihil iuvat. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; <strong>Sed ille, ut dixi, vitiose.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quis Aristidem non mortuum diligit?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? <em>Quorum altera prosunt, nocent altera.</em> An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Disserendi artem nullam habuit.</a> Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Erat enim Polemonis.</a> Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; <em>Hoc non est positum in nostra actione.</em> Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.</em> <strong>At enim sequor utilitatem.</strong> Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Eadem nunc mea adversum te oratio est.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Et quidem, inquit, vehementer errat;</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Omnis enim est natura diligens sui. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid ad utilitatem tantae pecuniae?</a> Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sed ad rem redeamus; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Pauca mutat vel plura sane; Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nescio quo modo praetervolavit oratio.</a> Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Reguli reiciendam; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Poterat autem inpune; Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Praeclare hoc quidem.</a> Iam enim adesse poterit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Sint modo partes vitae beatae. <em>Bestiarum vero nullum iudicium puto.</em> Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Non autem hoc: igitur ne illud quidem.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Non potes, nisi retexueris illa. <strong>Sit enim idem caecus, debilis.</strong> Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur deinde Metrodori liberos commendas?</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Easdemne res?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Est, ut dicis, inquit; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. <em>Sed videbimus.</em> Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. <strong>Quae cum essent dicta, discessimus.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Comprehensum, quod cognitum non habet?</strong> Prave, nequiter, turpiter cenabat; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Respondeat totidem verbis.</a> Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. <strong>Prave, nequiter, turpiter cenabat;</strong> Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Dicimus aliquem hilare vivere; <strong>Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. <strong>Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.</strong> Quae similitudo in genere etiam humano apparet. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed nimis multa.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Hoc mihi cum tuo fratre convenit.</a> Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quae est igitur causa istarum angustiarum? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Est, ut dicis, inquam. <strong>Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?</strong> Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Laboro autem non sine causa; Conferam avum tuum Drusum cum C. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur post Tarentum ad Archytam?</a> <strong>Quid de Pythagora?</strong> Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tum mihi Piso: Quid ergo? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. <strong>Ecce aliud simile dissimile.</strong> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Hoc loco tenere se Triarius non potuit.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nihil enim hoc differt. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nam quod ita positum est, quod dissolutum sit, id esse sine sensu, id eius modi est, ut non satis plane dicat quid sit dissolutum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Ratio quidem vestra sic cogit.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; <strong>Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.</strong> Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. <em>Itaque ab his ordiamur.</em> <strong>Dici enim nihil potest verius.</strong> <strong>Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?</strong> Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. <em>Quis est tam dissimile homini.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum patria: miserum exilium.</a> Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Facillimum id quidem est, inquam. <em>Nihil opus est exemplis hoc facere longius.</em> Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. <em>Illa tamen simplicia, vestra versuta.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Id mihi magnum videtur.</a> Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. At enim hic etiam dolore. <strong>Eaedem res maneant alio modo.</strong> Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Haeret in salebra. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Ac tamen hic mallet non dolere.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nos commodius agimus.</a> <strong>Quae duo sunt, unum facit.</strong> Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.</a> Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quonam, inquit, modo? Utilitatis causa amicitia est quaesita. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;</a> Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.</strong> Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Hoc non est positum in nostra actione. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. <strong>Tum mihi Piso: Quid ergo?</strong> Sed potestne rerum maior esse dissensio? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Qualem igitur hominem natura inchoavit? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. <strong>Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.</strong> Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Prioris generis est docilitas, memoria; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quibus ego vehementer assentior. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Si quae forte-possumus. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quis negat? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Maximus dolor, inquit, brevis est.</a> Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Frater et T.</a> Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. <strong>Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Memini vero, inquam; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Zenonis est, inquam, hoc Stoici.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Equidem, sed audistine modo de Carneade?</a> Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; <strong>Nihil sane.</strong> Qui est in parvis malis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Restatis igitur vos; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.</a> Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. <em>Ecce aliud simile dissimile.</em> Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Cur, nisi quod turpis oratio est? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nam quod ita positum est, quod dissolutum sit, id esse sine sensu, id eius modi est, ut non satis plane dicat quid sit dissolutum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ubi ut eam caperet aut quando? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Itaque ab his ordiamur.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque his sapiens semper vacabit.</a> Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Iam in altera philosophiae parte. De hominibus dici non necesse est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani, sapientis vero nullo modo, physici praesertim, quem se ille esse vult, putare ullum esse cuiusquam diem natalem.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Qualem igitur hominem natura inchoavit?</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Tubulo putas dicere?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tamen a proposito, inquam, aberramus.</a> Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? <strong>Satis est ad hoc responsum.</strong> De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Illi enim inter se dissentiunt. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Itaque his sapiens semper vacabit. Hunc vos beatum; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Equidem e Cn.</a> Verum enim diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo loco numerat, audio dicentem, cibi condimentum esse famem, potionis sitim. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">An haec ab eo non dicuntur?</a> <em>Collatio igitur ista te nihil iuvat.</em> Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Sensibus enim ornavit ad res percipiendas idoneis, ut nihil aut non multum adiumento ullo ad suam confirmationem indigerent; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Istic sum, inquit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nam de isto magna dissensio est. At enim hic etiam dolore. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed tamen intellego quid velit.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.</a> Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Si longus, levis; <strong>Quis est tam dissimile homini.</strong> Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Cur, nisi quod turpis oratio est?</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Sit enim idem caecus, debilis. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. <strong>Laboro autem non sine causa;</strong> Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed quot homines, tot sententiae; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Confecta res esset. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non potes, nisi retexueris illa. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.</a> Sedulo, inquam, faciam. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Erit enim mecum, si tecum erit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. <em>Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.</em> Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. <em>Quare attende, quaeso.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tubulo putas dicere?</a> <strong>Facillimum id quidem est, inquam.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;</a> Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quippe: habes enim a rhetoribus;</a> Sin aliud quid voles, postea. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Hic ambiguo ludimur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Et non ex maxima parte de tota iudicabis?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Id enim natura desiderat. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Stoici scilicet. Eaedem res maneant alio modo. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tu quidem reddes;</a> <strong>Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.</strong> Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? <em>Quae contraria sunt his, malane?</em> Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Certe non potest. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Graece donan, Latine voluptatem vocant. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque his sapiens semper vacabit.</a> At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? <em>Pauca mutat vel plura sane;</em> At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Bestiarum vero nullum iudicium puto. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Immo alio genere;</strong> Rationis enim perfectio est virtus; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nos cum te, M. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Inde igitur, inquit, ordiendum est.</a> Hoc tu nunc in illo probas. <em>Dat enim intervalla et relaxat.</em> At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Maximus dolor, inquit, brevis est.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Ergo, inquit, tibi Q.</em> <strong>Nescio quo modo praetervolavit oratio.</strong> <strong>Quid de Pythagora?</strong> Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. <strong>Beatus sibi videtur esse moriens.</strong> Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. <em>Iam enim adesse poterit.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.</a> Eadem nunc mea adversum te oratio est. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Primum quid tu dicis breve?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; <strong>Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.</strong> Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. <em>Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;</em> Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. At, si voluptas esset bonum, desideraret. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sint modo partes vitae beatae.</a> Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Reguli reiciendam;</a> Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Torquatus, is qui consul cum Cn. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? <strong>Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.</strong> Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Est, ut dicis, inquam.</a> Beatus sibi videtur esse moriens. Quorum altera prosunt, nocent altera. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Si longus, levis dictata sunt. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae est igitur causa istarum angustiarum?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quaerimus enim finem bonorum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Illi igitur antiqui non tam acute optabiliorem illam vitam putant, praestantiorem, beatiorem, Stoici autem tantum modo praeponendam in seligendo, non quo beatior ea vita sit, sed quod ad naturam accommodatior.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;</strong> <em>Sed fortuna fortis;</em> Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?</a> Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? <strong>Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Atque etiam ad iustitiam colendam, ad tuendas amicitias et reliquas caritates quid natura valeat haec una cognitio potest tradere.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; <strong>Cave putes quicquam esse verius.</strong> Sed haec in pueris; Sed hoc sane concedamus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Sint modo partes vitae beatae. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.</a> Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Cui Tubuli nomen odio non est? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Beatus sibi videtur esse moriens.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nos cum te, M.</a> Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? A mene tu? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Illa tamen simplicia, vestra versuta.</a> Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nemo igitur esse beatus potest. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cui Tubuli nomen odio non est?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed residamus, inquit, si placet.</a> Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quo modo autem philosophus loquitur? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Pugnant Stoici cum Peripateticis.</a> <em>Non laboro, inquit, de nomine.</em> Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. <strong>Quae cum essent dicta, discessimus.</strong> Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Id mihi magnum videtur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quae duo sunt, unum facit. Paria sunt igitur. <strong>Et quod est munus, quod opus sapientiae?</strong> Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; <em>Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Mihi enim satis est, ipsis non satis.</a> Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed quod proximum fuit non vidit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid iudicant sensus?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Si enim ad populum me vocas, eum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Id Sextilius factum negabat.</a> Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. De hominibus dici non necesse est. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? <em>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Collatio igitur ista te nihil iuvat.</a> <em>Sin aliud quid voles, postea.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quis negat?</a> Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; <em>Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.</em> Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. <em>Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?</em> <em>Cur post Tarentum ad Archytam?</em> Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; <strong>Nos commodius agimus.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed potestne rerum maior esse dissensio?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Stoici scilicet.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hos contra singulos dici est melius. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Duo enim genera quae erant, fecit tria. <strong>Inde igitur, inquit, ordiendum est.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed ad illum redeo. <em>Quae duo sunt, unum facit.</em> Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>At, si voluptas esset bonum, desideraret. Maximus dolor, inquit, brevis est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; An tu me de L. <strong>Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.</strong> Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. <em>Ostendit pedes et pectus.</em> Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;</a> Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. <em>Videsne, ut haec concinant?</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Summus dolor plures dies manere non potest?</a> At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quis istud possit, inquit, negare? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>At iste non dolendi status non vocatur voluptas.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. <strong>Age, inquies, ista parva sunt.</strong> Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. <strong>Nos cum te, M.</strong> <strong>Ut id aliis narrare gestiant?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Rationis enim perfectio est virtus; <strong>Illa tamen simplicia, vestra versuta.</strong> Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. <em>At hoc in eo M.</em> Tum mihi Piso: Quid ergo? Respondeat totidem verbis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si longus, levis dictata sunt.</a> Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. <strong>Poterat autem inpune;</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Tamen a proposito, inquam, aberramus.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod quidem nobis non saepe contingit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.</a> At certe gravius. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. <strong>Quo modo autem philosophus loquitur?</strong> Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Pauca mutat vel plura sane; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Age sane, inquam. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Is es profecto tu. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; <em>Quis istum dolorem timet?</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quo igitur, inquit, modo?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Nihil sane. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.</a> <strong>Tum mihi Piso: Quid ergo?</strong> Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. <strong>Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;</strong> Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Hic nihil fuit, quod quaereremus.</a> Ratio quidem vestra sic cogit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Mihi enim satis est, ipsis non satis.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Illi enim inter se dissentiunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed haec omittamus;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; <strong>Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.</strong> Hoc tu nunc in illo probas. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; <strong>Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.</strong> An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. <strong>Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.</strong> Summus dolor plures dies manere non potest? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque facta ipsius oblivione obruentur.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si longus, levis;</a> Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Eadem fortitudinis ratio reperietur.</a> Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Equidem, sed audistine modo de Carneade? <em>Tubulo putas dicere?</em> Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.</a> Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. <em>Ego vero isti, inquam, permitto.</em> Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sed nimis multa. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Videsne, ut haec concinant?</a> Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? <em>At coluit ipse amicitias.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed videbimus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque his sapiens semper vacabit.</a> Quae est igitur causa istarum angustiarum? Eam stabilem appellas. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Mihi enim satis est, ipsis non satis.</a> Tum mihi Piso: Quid ergo? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; <strong>Stoici scilicet.</strong> Tum mihi Piso: Quid ergo? Equidem e Cn. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Facillimum id quidem est, inquam.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Respondeat totidem verbis. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; <em>Prodest, inquit, mihi eo esse animo.</em> Paria sunt igitur. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Bonum incolumis acies: misera caecitas. <em>Sed quae tandem ista ratio est?</em> Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Erit enim mecum, si tecum erit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quis istud, quaeso, nesciebat? <strong>Ita nemo beato beatior.</strong> At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ille incendat? De hominibus dici non necesse est. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si quae forte-possumus.</a> Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae duo sunt, unum facit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Itaque fecimus.</em> Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Et quidem, inquit, vehementer errat; <strong>Bonum valitudo: miser morbus.</strong> Sed ad rem redeamus; Suo enim quisque studio maxime ducitur. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sed nimis multa. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Qualem igitur hominem natura inchoavit?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Suo enim quisque studio maxime ducitur. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; <strong>Praeclare hoc quidem.</strong> Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Si longus, levis; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. <em>Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.</em> Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sit enim idem caecus, debilis.</a> Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>At iam decimum annum in spelunca iacet. <em>Bonum liberi: misera orbitas.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Itaque his sapiens semper vacabit.</a> Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Velut ego nunc moveor.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur haec eadem Democritus?</a> Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Idemne, quod iucunde?</a> Et quod est munus, quod opus sapientiae? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Hoc mihi cum tuo fratre convenit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Negat enim summo bono afferre incrementum diem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Dat enim intervalla et relaxat. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.</a> Hoc non est positum in nostra actione. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? <em>Contineo me ab exemplis.</em> Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nam quid possumus facere melius? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Nam quid possumus facere melius?</em> At multis se probavit. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Oratio me istius philosophi non offendit; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quam ob rem turpe putandum est, non dico dolere-nam id quidem est interdum necesse-, sed saxum illud Lemnium clamore Philocteteo funestare, Quod eiulatu, questu, gemitu, fremitibus Resonando mutum flebiles voces refert.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Moriatur, inquit. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. <em>Sed fortuna fortis;</em> Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quonam modo?</a> Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.</a> Est, ut dicis, inquam. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Bonum incolumis acies: misera caecitas.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Istic sum, inquit. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? <em>Haec dicuntur inconstantissime.</em> Quis est tam dissimile homini. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ut id aliis narrare gestiant? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur id non ita fit?</a> Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Dici enim nihil potest verius.</a> At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Tum ille: Ain tandem? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Simus igitur contenti his.</a> Easdemne res? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et quidem, inquit, vehementer errat; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quod cum dixissent, ille contra. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Ipse negat, ut ante dixi, luxuriosorum vitam reprehendendam, nisi plane fatui sint, id est nisi aut cupiant aut metuant.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Equidem, sed audistine modo de Carneade?</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. <em>Egone quaeris, inquit, quid sentiam?</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sed residamus, inquit, si placet.</a> <strong>Quae cum essent dicta, discessimus.</strong> An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At hoc in eo M.</a> Bonum incolumis acies: misera caecitas. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur id non ita fit?</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Scrupulum, inquam, abeunti;</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quippe: habes enim a rhetoribus;</a> Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Itaque fecimus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quippe: habes enim a rhetoribus; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. <em>Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quod cum dixissent, ille contra.</a> Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quis istud possit, inquit, negare? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid de Platone aut de Democrito loquar? <em>Tria genera bonorum;</em> Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. <strong>Est, ut dicis, inquit;</strong> Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Illud non continuo, ut aeque incontentae.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ea possunt paria non esse.</a> <em>Ita multa dicunt, quae vix intellegam.</em> Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? <strong>Idemne, quod iucunde?</strong> Egone quaeris, inquit, quid sentiam? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid, quod res alia tota est? <em>Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.</em> Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. <strong>Id enim natura desiderat.</strong> Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Dicimus aliquem hilare vivere;</em> Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur, nisi quod turpis oratio est?</a> Quare ad ea primum, si videtur; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Dat enim intervalla et relaxat. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Id autem eius modi est, ut additum ad virtutem auctoritatem videatur habiturum et expleturum cumulate vitam beatam, de quo omnis haec quaestio est.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. <strong>Et quidem, inquit, vehementer errat;</strong> Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non risu potius quam oratione eiciendum?</a> Bestiarum vero nullum iudicium puto. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cur haec eadem Democritus? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Ego vero isti, inquam, permitto.</a> Quis istud possit, inquit, negare? <em>Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tum mihi Piso: Quid ergo?</a> Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. <strong>Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.</strong> Est, ut dicis, inquam. <strong>Maximus dolor, inquit, brevis est.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Itaque omnis honos, omnis admiratio, omne studium ad virtutem et ad eas actiones, quae virtuti sunt consentaneae, refertur, eaque omnia, quae aut ita in animis sunt aut ita geruntur, uno nomine honesta dicuntur.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Igitur ne dolorem quidem.</a> Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Quis est tam dissimile homini.</em> Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid nunc honeste dicit? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Oratio me istius philosophi non offendit; <em>Hic ambiguo ludimur.</em> Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Neutrum vero, inquit ille. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Memini me adesse P. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; <strong>Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.</strong> His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. <strong>Scrupulum, inquam, abeunti;</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid enim?</a> <strong>Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; <em>Id est enim, de quo quaerimus.</em> <em>Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?</em> Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nihilo magis. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Haec dicuntur inconstantissime.</a> At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quod quidem iam fit etiam in Academia. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Poterat autem inpune;</a> Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Lege laudationes, Torquate, non eorum, qui sunt ab Homero laudati, non Cyri, non Agesilai, non Aristidi aut Themistocli, non Philippi aut Alexandri, lege nostrorum hominum, lege vestrae familiae;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Hunc vos beatum; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tu quidem reddes; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Efficiens dici potest.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Et quidem, inquit, vehementer errat;</a> Hoc sic expositum dissimile est superiori. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Dici enim nihil potest verius.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.</strong> Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. <em>Equidem, sed audistine modo de Carneade?</em> Nam ante Aristippus, et ille melius. <strong>Sed tamen intellego quid velit.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Nos cum te, M.</em> Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. <strong>Esse enim, nisi eris, non potes.</strong> <strong>At hoc in eo M.</strong> Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Bonum integritas corporis: misera debilitas.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tu quidem reddes;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Laboro autem non sine causa;</strong> Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; <strong>Quid enim possumus hoc agere divinius?</strong> Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? <em>Pauca mutat vel plura sane;</em> Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Mihi enim satis est, ipsis non satis.</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quare conare, quaeso. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si longus, levis.</a> Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Idemne, quod iucunde? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Ac tamen hic mallet non dolere. Praeclare hoc quidem. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; <em>Sed ad rem redeamus;</em> Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Rationis enim perfectio est virtus;</a> Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. At coluit ipse amicitias. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.</a> <strong>Tenent mordicus.</strong> Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. <em>Bonum incolumis acies: misera caecitas.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quae duo sunt, unum facit.</a> Conferam avum tuum Drusum cum C. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Primum divisit ineleganter;</em> Sullae consulatum? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed residamus, inquit, si placet. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.</a> Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. <em>Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.</em> <strong>Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed nunc, quod agimus;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sedulo, inquam, faciam.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. <strong>Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;</strong> Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Summus dolor plures dies manere non potest? Sed ille, ut dixi, vitiose. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Ut id aliis narrare gestiant? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.</a> Rationis enim perfectio est virtus; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. <em>Ostendit pedes et pectus.</em> At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Praeclarae mortes sunt imperatoriae;</a> Eam stabilem appellas. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Praeclare hoc quidem. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?</a> Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Urgent tamen et nihil remittunt. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. <em>Quid iudicant sensus?</em> <em>Quonam, inquit, modo?</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Cur post Tarentum ad Archytam?</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Scaevolam M. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. <em>Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.</em> <strong>Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.</strong> De quibus cupio scire quid sentias. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Laboro autem non sine causa; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sedulo, inquam, faciam. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? <em>Illi enim inter se dissentiunt.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;</a> <strong>Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Quae cum essent dicta, discessimus.</em> Laboro autem non sine causa; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. <em>Sed residamus, inquit, si placet.</em> Falli igitur possumus. <em>Torquatus, is qui consul cum Cn.</em> Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ne discipulum abducam, times. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Prodest, inquit, mihi eo esse animo.</a> Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Illud non continuo, ut aeque incontentae. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. <strong>Inde igitur, inquit, ordiendum est.</strong> Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Minime vero, inquit ille, consentit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>At coluit ipse amicitias.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Quamquam te quidem video minime esse deterritum.</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. <strong>Quid de Pythagora?</strong> Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. <strong>Sint ista Graecorum;</strong> Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quod cum dixissent, ille contra.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Eadem nunc mea adversum te oratio est. Oratio me istius philosophi non offendit; Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Que Manilium, ab iisque M.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At multis malis affectus.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si longus, levis dictata sunt.</a> Hoc loco tenere se Triarius non potuit. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quid Zeno?</a> Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. <em>Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.</a> <em>Maximus dolor, inquit, brevis est.</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.</a> Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Eaedem res maneant alio modo. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. <em>Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.</em> Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. <em>Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.</em> Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Efficiens dici potest.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;</a> <em>Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.</em> Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Non semper, inquam; Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sed hoc sane concedamus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>Quae duo sunt, unum facit.</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid sequatur, quid repugnet, vident. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? <em>Cur deinde Metrodori liberos commendas?</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quod et posse fieri intellegimus et saepe etiam videmus, et perspicuum est nihil ad iucunde vivendum reperiri posse, quod coniunctione tali sit aptius.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed hoc sane concedamus. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; <em>Iam in altera philosophiae parte.</em> At multis malis affectus. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Haec dicuntur inconstantissime. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. At multis se probavit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. <em>Itaque his sapiens semper vacabit.</em> Satis est ad hoc responsum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid censes in Latino fore? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Mihi enim satis est, ipsis non satis.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Laboro autem non sine causa; Recte, inquit, intellegis. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.</a> Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Age, inquies, ista parva sunt. Rationis enim perfectio est virtus; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Conferam avum tuum Drusum cum C. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. <strong>Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.</strong> Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Duo enim genera quae erant, fecit tria. <em>Sit sane ista voluptas.</em> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quo tandem modo?</a> Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cui Tubuli nomen odio non est? <strong>Non est igitur summum malum dolor.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. <strong>Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.</strong> Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.</strong> Dat enim intervalla et relaxat. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. <strong>Scrupulum, inquam, abeunti;</strong> Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quid, de quo nulla dissensio est? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? An nisi populari fama? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tamen a proposito, inquam, aberramus. <em>An hoc usque quaque, aliter in vita?</em> Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nemo igitur esse beatus potest. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Efficiens dici potest.</a> Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Nihil illinc huc pervenit. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Non igitur bene.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading -->
<h2>Videsne quam sit magna dissensio?</h2>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Quare conare, quaeso.</a> Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? <strong>Qualem igitur hominem natura inchoavit?</strong> Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Perge porro;</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Etiam beatissimum? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Dat enim intervalla et relaxat. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis nullam omnino fore.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Quid dubitas igitur mutare principia naturae?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Torquatus, is qui consul cum Cn. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Age sane, inquam. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; <em>Certe non potest.</em> Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Illud non continuo, ut aeque incontentae.</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Simus igitur contenti his. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Proclivi currit oratio. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":5} -->
<h5>Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?</h5>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. <strong>Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;</strong> Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sed nimis multa. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. <strong>Sed residamus, inquit, si placet.</strong> Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quae possunt eadem contra Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut probaret, protulit, quam ut Stoicis, quibuscum bellum gerebat, opponeret.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Nihil sane. <em>At multis se probavit.</em> Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. <em>Nihil opus est exemplis hoc facere longius.</em> Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quibusnam praeteritis? <strong>Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":6} -->
<h6>At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?</h6>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. <strong>Sint ista Graecorum;</strong> <strong>Si quae forte-possumus.</strong> Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. <strong>Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;</strong> Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Sed quae tandem ista ratio est?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quis enim tam inimicus paene nomini Romano est, qui Ennii Medeam aut Antiopam Pacuvii spernat aut reiciat, quod se isdem Euripidis fabulis delectari dicat, Latinas litteras oderit?
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Equidem, sed audistine modo de Carneade?</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.</a> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Graece donan, Latine voluptatem vocant.</a> Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Gerendus est mos, modo recte sentiat.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Rationis enim perfectio est virtus; Ut pulsi recurrant? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ne discipulum abducam, times. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Tollenda est atque extrahenda radicitus.</a> <em>Bonum incolumis acies: misera caecitas.</em> Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><em>Quis hoc dicit?</em> Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. <em>An nisi populari fama?</em> Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":4} -->
<h4>Nos commodius agimus.</h4>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Maximus dolor, inquit, brevis est. <strong>Deprehensus omnem poenam contemnet.</strong> <strong>Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Urgent tamen et nihil remittunt. <em>Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;</em> <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Sedulo, inquam, faciam.</a> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":1} -->
<h1>Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?</h1>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. <strong>Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><strong>Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.</strong> Minime vero, inquit ille, consentit. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Res enim concurrent contrariae.</a> Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. <strong>Quis istud possit, inquit, negare?</strong> </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">De hominibus dici non necesse est.</a> Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; At enim sequor utilitatem. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Sed potestne rerum maior esse dissensio?</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p><a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">At multis se probavit.</a> Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. <a href="http://example.com/" target="_blank" rel="noreferrer noopener">Invidiosum nomen est, infame, suspectum.</a> Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nunc vides, quid faciat. <em>Frater et T.</em> Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:heading {"level":3} -->
<h3>Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;</h3>
<!-- /wp:heading -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Que Manilium, ab iisque M. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:image -->
<figure class="wp-block-image"><img src="http://via.placeholder.com/640x360" alt=""/></figure>
<!-- /wp:image -->

<!-- wp:quote -->
<blockquote class="wp-block-quote"><!-- wp:paragraph -->
<p>
    Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;
</p>
<!-- /wp:paragraph --></blockquote>
<!-- /wp:quote -->

<!-- wp:paragraph -->
<p>Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; <strong>Vide, quaeso, rectumne sit.</strong> Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? <em>Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?</em> Quae sequuntur igitur? </p>
<!-- /wp:paragraph -->

<!-- wp:list -->
<ul><!-- wp:list-item -->
<li>Eadem fortitudinis ratio reperietur.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.</li>
<!-- /wp:list-item -->

<!-- wp:list-item -->
<li>Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.</li>
<!-- /wp:list-item --></ul>
<!-- /wp:list -->